නොමැකෙන රූප රාමු
පෙළක්
පිළිවෙළක්
නැති ලෙසින්
මනස් දොර
අභියස
රඟ දෙද්දී
දෙඇස් රතු
වෙන්නට
ඉඩ නොදී
වළකාලමි
හිනැහෙමි
තැවෙමි
හිතන්නට හිතට
තත්පරයක
ඉඩක්වත්
නොදෙමි
දිනෙන් දින
පැයෙන් පැය
තත්පරයක
ඇසිල්ලක
නික්ම යාමට
සැරසෙන ඔබට
ඉඩ දී නිහඬ
වෙමි
මේ සටහන කොතැනින් කොහොම පටන් ගන්නවා දැයි නිශ්චිත අදහසක් මට නැත. එහෙත් ලිවිය යුතුම බව පමණක් දන්නා නිසා ලියන්නට පටන් ගතිමි.ජල ධාරිතාව වැඩි වන විට ජලාශවල වාං දොරටු විවර කරන්නාක් මෙන්, මගේ සිතිවිලි ජලාශය ද දැන් පිටාර ගැලීමට සූදානම් හෙයින් එහි දොරගුළු විවර කළ යුතුමය. එකින් එක පොරකමින්, තෙරපෙමින් එළියට ඒමට දඟලන නේක සිතිවිලි දැන් දැන් මා විඩාවට පත් කරනවා වැනි යැයි මට හැඟෙයි. ඉතින් කැමති නම් කියවන්න
නොමැකෙන රූප රාමු
පෙළක්
පිළිවෙළක්
නැති ලෙසින්
මනස් දොර
අභියස
රඟ දෙද්දී
දෙඇස් රතු
වෙන්නට
ඉඩ නොදී
වළකාලමි
හිනැහෙමි
තැවෙමි
හිතන්නට හිතට
තත්පරයක
ඉඩක්වත්
නොදෙමි
දිනෙන් දින
පැයෙන් පැය
තත්පරයක
ඇසිල්ලක
නික්ම යාමට
සැරසෙන ඔබට
ඉඩ දී නිහඬ
වෙමි
නොමැකෙන රූප රාමු පෙළක් පිළිවෙළක් නැති ලෙසින් මනස් දොර අභියස රඟ දෙද්දී දෙඇස් රතු වෙන්නට ඉඩ නොදී වළකාලමි හිනැහෙමි තැවෙමි හිත...