මේ සටහන කොතැනින් කොහොම පටන් ගන්නවා දැයි නිශ්චිත අදහසක් මට නැත. එහෙත් ලිවිය යුතුම බව පමණක් දන්නා නිසා ලියන්නට පටන් ගතිමි.ජල ධාරිතාව වැඩි වන විට ජලාශවල වාං දොරටු විවර කරන්නාක් මෙන්, මගේ සිතිවිලි ජලාශය ද දැන් පිටාර ගැලීමට සූදානම් හෙයින් එහි දොරගුළු විවර කළ යුතුමය. එකින් එක පොරකමින්, තෙරපෙමින් එළියට ඒමට දඟලන නේක සිතිවිලි දැන් දැන් මා විඩාවට පත් කරනවා වැනි යැයි මට හැඟෙයි. ඉතින් කැමති නම් කියවන්න

Wednesday 13 January 2021

අම්මා



නොමැකෙන රූප රාමු පෙළක්

පිළිවෙළක් නැති ලෙසින්

මනස් දොර අභියස

රඟ දෙද්දී

දෙඇස් රතු වෙන්නට

ඉඩ නොදී

වළකාලමි

හිනැහෙමි

තැවෙමි

හිතන්නට හිතට

තත්පරයක ඉඩක්වත්

නොදෙමි

දිනෙන් දින

පැයෙන් පැය

තත්පරයක ඇසිල්ලක

නික්ම යාමට

සැරසෙන ඔබට

ඉඩ දී නිහඬ වෙමි

 

 

 


සිතිවිලි අකුරු කළේ at

3 comments:

  1. Dinushi Liyanage16 January 2021 at 17:15

    හැඳින්නෙමි ඇමතුමක
    හුරුපුරුදු හඬ, වෙනස
    තැවෙන්නෙමි හිත හදන
    දිරි ම'වෙත නොමැති කල
    මවාගමි දෙනෙත් අග
    කිසිකලෙක නොදුටු රුව
    පතන්නෙමි දුරින් හිඳ
    නිරෝගී නිදුක් සුව...

    ReplyDelete
  2. Dinushi Liyanage16 January 2021 at 17:34

    This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  3. sandhakadapahana8 November 2021 at 19:44

    මේ වන විටත් ඔබගේ බ්ලොගය අප අපගේ සින්ඩියට ඇතුලත් කොට හමාරය. එය "අංක 8 කැටපත් පවුර" කොලමයේ දක්වා ඇත! අපට අවශ්‍ය වන්නේ බ්ලොග් ස්වර්ණමය යුගයක් යලිත් ඇතිකිරීමටය. ඒ සඳහා ඔබගේ සහයෝගයද අප නිරන්තරයෙන් බලා පොරොත්තු වෙමු. අප පිළිබඳව හැකි උපරිම ප්‍රචාරණයක් ලබා දෙන්න!

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)

අම්මා

නොමැකෙන රූප රාමු පෙළක් පිළිවෙළක් නැති ලෙසින් මනස් දොර අභියස රඟ දෙද්දී දෙඇස් රතු වෙන්නට ඉඩ නොදී වළකාලමි හිනැහෙමි තැවෙමි හිත...

  • අම්මා
    නොමැකෙන රූප රාමු පෙළක් පිළිවෙළක් නැති ලෙසින් මනස් දොර අභියස රඟ දෙද්දී දෙඇස් රතු වෙන්නට ඉඩ නොදී වළකාලමි හිනැහෙමි තැවෙමි හිත...
  • ඔබ මට ඩිංගක්වත් ආදරය කළාද?
    දශක තුනකටත් වඩා එපිටට නිදහසේ මසිතට සැරිසරන්නට ඉඩදී මම බලා සිටියෙමි. සියලු දේ වෙනස්ව ඇති සෙයක් මට දැනෙයි. පාර දෙපස බලන්නට මගේ සිත...